Theo Maas met achter hem het gemeentehuis van Someren. (Foto: Hein van Bakel)
Theo Maas met achter hem het gemeentehuis van Someren. (Foto: Hein van Bakel)

Theo Maas neemt na twaalf jaar afscheid: ‘Het is goed zo’

Algemeen 794 keer gelezen

SOMEREN - Het einde van een tijdperk: Theo Maas is geen wethouder meer in de gemeente Someren. Na twaalf jaar sluit hij deze week de deur van zijn kantoor in het gemeentehuis voor de allerlaatste keer.

door Jordy van de Brug

Een standaard politicus, nee zo kun je de geboren en getogen Somerenaar Theo Maas (60) niet noemen. Vanuit de zorg rolt Theo de lokale politiek in. Hij neemt zich direct voor dat hij meer een verbinder wil zijn, dan een politicus die er voor eigen gewin of gelijk zit. “Samenwerken is vanaf moment één een zeer belangrijke pijler voor mij geweest. Je ziet te vaak dat het in de politiek gaat om winnen en gelijk krijgen. Dat terwijl je in de uitvoering van plannen toch echt moet samenwerken. Simpel gezegd: ga ik naar een vergadering met een lijstje van zaken die ik binnen wil halen, of ga ik met een lijstje met wat ik bereid ben los te laten, om plannen met elkaar te delen en samen tot iets moois te komen. De kracht van verbinden begint met luisteren. Zo heb ik altijd politiek willen bedrijven”, zegt Theo. De afscheidnemende wethouder komt rond 2004 voor het eerst in aanraking met de lokale politiek. Jan van Dongen, op dat moment raadslid voor de PvdA, belt Theo op of hij eens mee wil kijken naar een jongerennota. “Ik was toen net gestopt als bestuurder bij onderwijsinstelling Platoo en had al jaren in de gehandicaptenzorg gewerkt en rond gelopen in verschillende functies. Jan wist niet heel goed wat ze met die jongerennota aan moesten. Ik heb er toen naar gekeken en voor ik er eigenlijk erg in had zat ik in de commissie”, lacht Theo. De Somerenaar is dan wel al lid van de PvdA en in 2008 gaat er echt een ‘politiek vuurtje’ branden. Theo: “In dat jaar voelde ik dat ik absoluut in de gemeenteraad wilde komen. De wereld kreeg dat jaar te maken met een grote financiële crisis en ook toen lagen er al grote zorgvraagstukken. Met name het plan van de landelijke overheid om veel taken aan gemeenten over te dragen. Mij bekroop toen het gevoel: ‘potverdikke, de komende tijd gaat het echt ergens om.’ Ik was er van overtuigd dat er dingen anders konden en wilde daarom per se aan het roer staan.”

Ontdekkingsreis
Na de verkiezingen van 2010 is het dan zover. Theo komt in de gemeenteraad terecht. Al krijgt zijn partij wel een flinke klap te verwerken doordat ze slechts één zetel overhouden. “Ik dacht toen wel dat mijn kansen om wethouder te worden verkeken waren, maar tot mijn verrassing werd ik gevraagd om deel te nemen aan de coalitie en in het college plaats te nemen. Een kwetsbare positie, aangezien ik met een zetel ook zo weer eruit kon worden ‘gegooid’. Maar we zijn twaalf jaar verder”, lacht Theo. Hij kan zich dan ook nog goed zijn allereerste dag op kantoor herinneren. “Ik kwam binnen en daar stond toenmalig burgemeester Alfred Veltman te wachten. Hij zei: ‘Zo jongen, wat kom je doen?’ Daarmee was het ijs wel gebroken. Al had Alfred wel een punt, want de eerste paar dagen weet je eigenlijk allemaal niet wat je overkomt. Het was echt een ontdekkingsreis. Gelukkig heb ik veel hulp gekregen van mijn collega’s en ook van wethouders uit andere gemeenten.” Gauw genoeg heeft Theo zijn speerpunten helder: de positie van mensen met een beperking in de samenleving (inclusie) en de jeugd in het algemeen worden voor hem zeer belangrijke thema’s in de jaren daarna. Ook laat hij snel merken dat hij er niet zit om het individuele belang te dienen, maar dat van de gemeenschap. Theo: “Al wilde ik wel altijd graag op de hoogte zijn van het individuele belang, omdat ik daar ook weer iets van kon leren hoe ik het algemene belang daar tegen kon afwegen. Politiek en bestuur moet vooral gaan om het afwegen van die individuele belangen binnen de kaders die we daarvoor hebben afgesproken.”

Uitdagingen
Van 2010 tot 2022 komt Theo zowel politiek als privé voor flink wat uitdagingen te staan. Bijvoorbeeld de decentralisatie in 2015. “Den Haag heeft het mij niet altijd even makkelijk gemaakt nee, zeker niet als je op papier weer wat las en je dan maar moest zien hoe zich dat in de praktijk zou ontwikkelen. Van papier naar praktijk is een bijzonder ingewikkeld iets.” Privé vergt de baan als wethouder ook veel van Theo. “Het is geen baan van 40 uur. Ik stond altijd aan, ook op vakanties. Ik heb ook veel van mijn omgeving gevraagd. Daarom heb ik in 2018 al besloten dat dit mijn laatste periode zou worden. Ik ben nu zestig en twaalf jaar op deze plek zitten is lang genoeg. Wat ik daar ook in meeneem is dat er bestuurlijk vers bloed moet komen, dat is gezond voor een gemeentelijke organisatie. Het werk is toch nooit af, dus ik kon nog wel tot in de eeuwigheid doorgaan. De ontwikkelingen in het sociaal domein stoppen namelijk nooit.” Naast de uitdagingen die er liggen, weet Theo in al die jaren ook bijzondere regioprojecten op te zetten. Wat te denken van het project weerbaarheid of het project ‘Skip die trip’, een project wat normalisering van drugs onder jongeren tegengaat. Theo: “Een project waar ik super trots op ben. Mede omdat wij samen met een mooie club mensen iets van de grond hebben gekregen wat echt helpt. Dat doet mij veel.”

Geraakt
De laatstgenoemde projecten zijn voor Theo absoluut een hoogtepunt uit zijn politieke carrière, maar in het twaalf jaar wethouderschap maakt de Somerenaar ook minder leuke momenten mee. Zeker het afgelopen jaar bezorgde Theo veel kopzorgen. “Het is bij uitstek het meest uitdagende jaar geweest in mijn loopbaan. Zeker toen Guido wegviel na de hele kwestie kwamen wij met het college voor flinke uitdagingen te staan, maar we hebben het wel geflikt door met z’n allen goed te blijven samenwerken. Het raakte ons wel over hoe er gesproken werd over ons en de gemeente Someren, want niemand heeft dit zo gewild. Iedereen is er alleen maar beschadigd uitgekomen. Het is enorm verdrietig dat het zo gelopen is, dat meen ik oprecht. Want Guido en ik hebben ook samen hele mooie dingen bewerkstelligd.” Een andere zaak die Theo hard raakte vond niet plaats in Someren, maar kwam wel binnen bij de Somerenaar. “Ik was hier bestuurlijk bij betrokken. Vorig jaar rond de kerst werden we geconfronteerd met een gezinshuis dat de deuren ging sluiten. In dat huis zaten vijf pleegkinderen uit verschillende gezinnen, maar zij hadden elkaar helemaal gevonden. Het was aan ons om een oplossing te vinden zodat de kinderen, in leeftijd variërend van 11 tot 17 jaar, elkaar niet uit het oog zouden verliezen. Echter, het mislukte. Puur door ‘systeemgedoe’, want iedereen aan tafel was het erover eens: deze kinderen moeten bij elkaar blijven en toch faalden wij. Ik vond dit zo pijnlijk en verdrietig. Dit raakte mij dusdanig dat ik echt een enorme ‘klotekerst’ heb gehad, dat mag je gerust weten. Achteraf weet ik ook wel dat ik mijzelf niks kon verwijten, want ik heb alles uit de kast gehaald. Maar ik ben toen wel heel scherp gaan kijken wat er nou eigenlijk mis is gegaan en hoe we dit in de toekomst kunnen voorkomen.” Al wil Theo wel duidelijk maken dat het met de jeugdzorg in Nederland echt niet zo slecht gesteld is als dat mensen denken. Theo: “Ik wil niet meegaan in het idee dat het allemaal niks is met de jeugdzorg. Er gaat ontzettend veel goed, maar als het fout gaat wordt dat breed uitgemeten. Ik vergelijk het wel eens met een oncoloog. Als een oncoloog van de honderd mensen er vijf verliest hoor je daar niemand over.” Ideale zorg bestaat er volgens Theo nog niet. “Ideale zorg is een zorg in beweging. We streven in Nederland naar iets dat af is, maar alles vraagt juist om beweging. Ideale zorg is als het mensen helpt hun leven zo vorm te geven zoals zij dat graag vormgeven. Als de beperkingen die zij hebben niet leiden tot onmogelijkheden om dingen te doen die zij graag willen doen. Als het leidt tot onafhankelijkheid en eigen regie.”

Toekomst
Nu zijn laatste dag erop zit, kijkt Theo langzaam vooruit. “Ik ga het eerst rustig aan doen, maar ik ken mijzelf: binnen een week wil ik weer iets te doen hebben. Ik heb in ieder geval nog mooie werkjaren te gaan en die zie ik mij wel doorbrengen in de zorgsector.” Ook neemt de Somerenaar, inmiddels woonachtig in Meijel, de tijd om terug te blikken op mooie momenten uit de afgelopen twaalf jaar. “Naast de projecten die we hebben kunnen realiseren, kijk ik ook met veel plezier terug op bijzondere kleine momenten die voor mij heel belangrijk waren. Bijvoorbeeld het pannenkoeken bakken voor de bewoners van Kempenhaeghe. Als je ziet wat voor stappen wij in de gehandicaptenzorg hebben gemaakt vanaf het moment in 1980 dat ik er voor het eerst mee in aanraking kwam, ja dat is wel bijzonder.” Inmiddels heeft Theo ook zijn afscheidsreceptie erop zitten. Een echt afscheid zoals het Theo past: geen flessen wijn of bier, maar de vraag om een donatie voor SOFT Tulip for Ukraine. Een organisatie die coördineert tijdens de oorlog en zowel in Nederland als in de Oekraïne hulp biedt aan mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking en hun verzorgers. De donatie kan nog altijd worden overgemaakt naar: Stichting SOFT Tulip in Den Haag, rekeningnr. NL32FVLB0699610001 o.v.v. Noodhulp. Het slotwoord is voor de afscheidnemende wethouder: “Ik heb waanzinnig genoten van mijn afscheid. Het was geweldig om al die waardering te krijgen en te voelen.Ik ga het hier missen, de mensen, de organisatie, de Somerenaren. Someren is en blijft een mooie gemeente en vooral, een mooie gemeenschap. We hebben hier met z’n allen mooie dingen bereikt en mooie resultaten geboekt, maar ‘het is af en het is goed zo.’ Een tip voor zijn opvolger(s)? “Zoek de verbinding en kijk wat je bereid ben los te laten. Hou altijd het algemeen belang voor ogen, bewaar je onafhankelijkheid en heb een mening, ook binnen de fractie, je hoeft het namelijk niet altijd eens te zijn met elkaar, maar respecteer elkaars mening wel. Luisteren naar elkaar is echt belangrijk. Echter, het belangrijkste: heb plezier, want dat heb ik in de afgelopen twaalf jaar absoluut gehad.”

Theo bakt samen met de wethouder van Asten, Janine Spoor, pannenkoeken voor bewoners van Kempenhaeghe. (Foto: Eric Driessen/Siris)
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant