Amber van Ommeren en haar hond Kono. (Foto: @fotografiekarin/Karin Wijn)
Amber van Ommeren en haar hond Kono. (Foto: @fotografiekarin/Karin Wijn)

Epilepsie wordt Kono fataal: ‘Wil mensen waarschuwen’

Algemeen 4.600 keer gelezen

SOMEREN – Ineens moet ze het zonder haar maatje doen. Amber van Ommeren uit Someren verloor haar hond Kono recent na een fatale epileptische aanval ’s nachts. Een belronde langs diverse dierenartsen en -ambulances bood tot haar grote frustratie geen soelaas. Daarom maakt Van Ommeren het tot haar persoonlijke missie om andere huisdiereigenaren te waarschuwen: “Ik krijg die beelden niet meer van mijn netvlies.”

door Maarten Driessen

Ze had Kono, een trouwe Rhodesian ridgeback, al vanaf dat hij nog een pup was. Een kerngezonde hond, totdat hij een jaar terug ineens last kreeg van (lichte) epileptische aanvallen. “Hij heeft er uiteindelijk zeven gehad, waarvan de laatste hem dus fataal werd”, zegt Van Ommeren, zelf actief als hondencoach.

Die bewuste nacht bleef het niet bij één aanval. “Hij kwam nog enigszins uit zijn tweede aanval maar niet veel later begon de derde. Met mijn ervaring wist ik: dit is niet goed.” Daarop belde ze zes dierenartsen plus enkele dierenambulances. De artsen vroegen haar naar de praktijk te komen, de ambulances konden haar hond niet (tijdig) halen. Het was uiteindelijk een lokale dierenarts die ruim drie uur na de eerste aanval in de gelegenheid was om euthanasie toe te passen. Zo stierf Kono op 8-jarige leeftijd.

De frustratie, het verdriet en de machteloosheid. Je hond ligt daar gewoon dood te gaan

De gebeurtenissen hebben forse impact op Van Ommeren. “De frustratie, het verdriet en de machteloosheid. Je hond ligt daar gewoon dood te gaan. Ik krijg die beelden ook niet meer van mijn netvlies”, aldus Van Ommeren, die inmiddels traumatherapie heeft aangevraagd. Ook om haar gedachten wat te verzetten, maakt ze het nu tot haar persoonlijke missie om andere huisdiereigenaren te waarschuwen. “Informeer bij je dierenarts hoe de spoedzorg ’s nachts en in het weekend is geregeld.”

Diazepam

Want een goede voorbereiding is het halve werk. Dat vindt ook Lisette Overduin uit Someren, dierenarts-internist met als speciaal aandachtsveld onder meer epilepsie bij honden. Volgens haar kan het bijvoorbeeld handig zijn om diazepam in de vorm van een plastic spuitje in huis te hebben, die rectaal kan worden toegediend. “Als een aanval afwijkt van het normale patroon kun je dat gebruiken om de aanval te stoppen of minder heftig te maken. Een dierenarts kan dat voorschrijven”, zegt Overduin.

De volgende stap is vervoer naar de dierenartspraktijk. “Het kan medisch-technisch noodzakelijk zijn om in de praktijk te behandelen, bijvoorbeeld omdat daar een infuus kan worden aangelegd. Iedere arts maakt daarin zijn of haar eigen afweging. Zelf vervoeren kan bij een rit van maximaal 15 tot 30 minuten, mits het gewicht van de hond het toelaat.” In het geval van Kono was dat dus een stuk lastiger. Overduin vindt het jammer dat de dierenambulance niet (tijdig) kon komen. “Want je moet uiteindelijk gewoon een vorm van vervoer hebben.”

Nu moet je er als eigenaar al op voorhand over nadenken

Het moeten rondbellen is volgens haar onder andere het gevolg van flinke veranderingen binnen de dierenartswereld in de afgelopen jaren. Zo vallen steeds meer artsen die voorheen zelfstandig opereerden nu onder een van de grotere ketens.

Oók om de werkdruk te verlagen, want na vijf uur kan bijvoorbeeld worden doorverwezen naar de spoedlocatie van de keten. “Dat laatste beseffen veel eigenaren denk ik nog niet. Vroeger was spoedhulp na werktijd in de buurt vanzelfsprekend, maar nu moet je daar als eigenaar al op voorhand over nadenken.” Evenals Van Ommeren raadt daarom ook Overduin aan: “Informeer bij je dierenarts hoe het daar is geregeld en wat de procedures en kosten zijn.”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant